Auteur: Yvonne

Afgelopen nacht was het weer eens zover. Ons mannetje had gedroomd en was compleet in paniek.

Ik werd wakker van zijn gehuil.

Toen ik bij hem kwam was hij verdrietig, bang en vooral heel erg boos. Hij wilde zijn speen niet, hij wilde niet liggen, niet bij me hangen, niet écht wakker worde en alles wat ik probeerde was voor hem een reden om nog bozer te worden.

Hij was nog niet helemaal wakker en hing dus nog half in zijn droom. Daardoor kon ik niet tot hem doordringen en niets voor hem doen ook al wilde ik dat het liefste wel.

Frustrerend!

Ook voor mij als mama is dit een situatie die op dat moment makkelijk kan doorschieten in onmacht.

Mijn opties:

Ik kan er voor kiezen om mijn frustratie te uiten, maar waar is dan zijn houvast?
Ik kan boos terug gaan doen, maar dan horen we elkaar helemaal niet meer.
Ik kan hem toespreken en proberen in een machtstrijd te overwinnen…. Maar hoe geforceerd is dat?
Alle bovenstaande opties komen in mijn hoofd voorbij, maar ik weet ook wel dat ze allemaal niet gaan helpen.

Dus, wat blijft er dan over?

Juist. Rust bewaren. Er zijn. Niet knuffelen als hij dat niet wil, maar een hand op zijn buik/been/rug. Blijven bevestigen dat ik er ben.

Ervaring

Deze laatste stap kan ik nu als moeder makkelijker zetten, door alle opgedane kennis over de omgang met kleine kinderen. In theorie weet ik het allemaal, maar deze kennis in de praktijk brengen is als moeder soms best lastig. Dat voelt ook echt wel eens naar als ik middenin een crisismoment zit.

Resultaat

Door te weten waarom een kind doet wat hij doet, in dit geval dus herkennen en erkennen dat hij zo boos was, ontstond er rust. Mijn kind voelde zich begrepen en gesteund. Gewoon, doordat ik er was, verder niets. Hij werd rustig en viel weer in slaap.

Gevoel moet goed zijn

Mijn visie is om kinderen te helpen bij het verstaanbaar maken van hun gedrag. Om die reden werk ik niet alléén met de kinderen, maar zeker ook met de ouders. De theorie hierboven werkt namelijk alleen als het gevoel klopt. Voel jij je van binnen nog opgefokt, dan krijg je echt geen rust overgebracht.

Misschien voel je je wel eens schuldig over hoe je iets hebt proberen op te lossen of voelt het stom dat je gewoon niet weet hoe dan wel.
Voel geen drempel om contact te zoeken. Het is namelijk niet aan mij om iets te vinden van jou of de manier waarop je opvoedt. Ervanuit gaande dat je het beste wilt voor je kind, gaan we samen kijken naar jouw hulpvraag en zoeken naar een oplossing voor dat wat er speelt.

Stappenplan

Tijdens de eerste afspraak gaan we samen jullie hulpvraag uitwerken. Waar lopen jullie in vast en hoe zou je het graag willen?

Vanuit daar gaan we aan de slag. Ik kan je helpen om je rust te vinden en je te herpakken in crisismomenten. Dit doen we met behulp van magnetiseren en oefeningen die jij alleen of samen met je kind kunt doen. Daarbij is het belangrijk om een oefening te vinden die voor jullie werkt, dus niet zomaar een oefening uit een boekje.

Resultaat wordt blijvend

Na een tijdje zul je gaan merken dat het voor zowel jou als voor je kind makkelijker wordt om dit soort crisismomenten te doorbreken. Hoe fijn zou dat zijn!

Gratis download

Op mijn website vindt je een gratis download. Hier staan tips in omtrent gespreksvoering met 2-5 jarigen. Download het nu via: https://kindercoachlarana.nl/gratis-download/

Heb je nog vragen?

Neem vrijblijvend contact met me op.

Ik kwam thuis bij een goede kennis en haar dochtertje. Moeder en ik zaten heerlijk samen aan een kopje thee, het meisje speelde in haar eigen fantasie wereld maar bleef in de buurt.

Terwijl we daar zo zaten nam het gesprek serieuze vormen aan. Moeder vertelde me dat het de laatste tijd allemaal wat moeizaam ging. Ze deed ontzettend haar best om alle ballen hoog te houden, maar was moe en had moeite met de veranderingen na de schoolvakantie. Er speelde vanalles op haar werk, haar dochter ging weer naar school en haar man en zij zagen elkaar doordeweeks niet zo veel.

Het spel van haar dochter veranderde

Het meisje nam de houten blokken en begon ermee te spelen. Ze maakte er allerlei figuren en haar moeder keek er verbaasd naar omdat dit speelgoed eigenlijk zo goed als nooit uit de kast kwam.

Terwijl we er naar aan het kijken waren pakte het meisje een rond blokje, legde daar een lange platte bovenop. Het werd een wipwap. Op de uiteinden van de wipwap zette ze twee blokjes en begon te spelen. Het ging prima, want de wip was in balans.

Maar toen veranderde haar spel

Ze legde het ronde blokje aan de onderkant uit het midden, waardoor de wip uit balans raakte. Ze kon er niet meer mee wipwappen, maar probeerde dit wel.
Moeder herkende hier een spiegel in. Het gezin was door alle hectiek even uit balans!
Dit had ze zelf echter nog niet zo concreet gezien.
Vlak hierna bouwde het meisje een toren van een paar smalle blokjes. De toren was in balans, maar werd met een ander blokje omver geslagen. Weg balans, de toren stortte in elkaar. Wederom een mooie beeldspraak, het liet zien hoe makkelijk de balans op dit moment omver geworpen wordt omdat de basis niet sterk is (mama in dit geval).

Wauw, haar kind liet haar zien hoe het in elkaar stak!

Prachtig he! Ik schrijf al vaker stukjes over beeldend gedrag, maar het blijft me mateloos fascineren hoe kinderen hun verhaal kunnen vertellen. Hoe logisch dit allemaal ook klinkt, des te moeilijker is het om dit van je eigen kind te kunnen zien.
Als coach kan ik deze vertaalslag makkelijk maken, maar ook ik zie echt niet altijd de spiegel die me door mijn eigen kinderen wordt voorgehouden.

Voortdurend proces

In je leven blijf je leren. Al is de balans hersteld in het gezin, deze kan door een gebeurtenis zomaar weer verstoord worden. Het is de kunst om naar elkaar te blijven kijken, naar elkaar te blijven luisteren en te proberen in verbinding met elkaar te kijken wat er anders moet of kan.
Hoe gaat dat bij jullie thuis?

Bloggen:
Kei leuk om te doen! (alleen helaas nu even wat langer geleden, het was een beetje druk)
Facebook teksten schrijven:
Echt heel leuk, ik schreeuw het liefst van de daken wat ik doe.
Marketing teksten:
Pfff, dat is wel even andere koek… Een flyer, een krantentekst, een aankondiging van een evenement, dan moet ik mezelf ineens verkopen!
Het is een hele kunst om een zakelijke tekst te schrijven, mét een duidelijke boodschap en het liefst ook nog een zogenaamde ‘call to action’ aan het einde.

Maar waarom kost het me zoveel energie?

Het voelt als moeten, er ligt een bepaalde druk op.
Dan is het ook nog zo dat er in deze gevallen ook nog een deadline aan hangt én moet ik van mezelf de tekst zo goed mogelijk neerzetten.

Waar komt dat toch vandaan, dat gevoel van hoge druk?

Gedrag van kinderen begrijpen en ze daarin begeleiden, dát kan ik wel. Maar mijn eigen gedrag begrijpen is een ander verhaal!
Om die reden ben ik toch eens stil gaan staan bij mijn eigen gedrag/stress. Dit deed ik met de kennis van mijn eigen geboorteverhaal.

Mijn geboortepatronen onder de loep

Tijdens mijn geboorte is er bij mijn moeder op de buik gehangen. Zo ging dat vroeger vaker, een vrij barbaarse manier als je het mij vraagt.
Wat doet dit met een baby op dat moment?

Er wordt een boodschap meegegeven: “Je MOET eruit! NU!” Er zit een letterlijke druk op, die maar één kant op werkt. Geen weg terug mogelijk.

Grappig hé, hoe het doorwerkt?

Het inzicht in dit stukje van mijzelf, zorgt voor herkenning en dat geeft rust. Ik kan er nu op een andere manier naar kijken. Als het even teveel wordt tijdens het schrijven van een tekst en het gevoel van moeten me weer overvalt, dan neem ik even afstand.
Als je een stapje terug doet, kun je namelijk beter overzien of de druk die je er zelf op gelegd hebt wel zo nodig is. Misschien kan het wel een tandje minder.

Zo leer ik zelf dus ook nog keer op keer.

Vandaag was ik eens aan het googlen op dit woord, in combinatie met het woord ‘kind’. Dit doe ik ook wel eens met andere woordcombinaties, gewoon om eens te kijken welke resultaten daar uit komen. Het houd me scherp en helpt om onderwerpen uit te diepen.
Bij deze specifieke combinatie kwam ik uit bij Autisme en ADHD. 
Natuurlijk begrijp ik heel goed dat kinderen met deze diagnose extra behoeften hebben, maar ik schrok er wel van omdat in mijn ogen ieder kind gezien en gehoord wil worden in zijn/haar behoeften. 
Er zijn zo veel gevoelige kinderen vandaag de dag, er zijn zoveel prikkels te verwerken en ik zie veel kinderen die zoveel in hun hoofd leven dat voelen bijna niet meer kan. Er wordt gehandeld om daaruit voortvloeiend gedrag om te buigen, maar er wordt vaak voorbijgelopen aan de oorsprong ervan.
Kinderen laten continu hun behoeften zien, of ze nou lekker in hun vel zitten of niet.
Een kind dat gezien wil worden, maar niet gezien wordt in de onderliggende behoefte, zal druk gaan doen of in een hoekje wegkruipen.
Een kind dat gehoord wil worden, maar niet gehoord wordt, zal gaan schreeuwen, huilen of juist niets meer zeggen.

De behoefte heeft ALTIJD zijn oorsprong, het is de kunst om bij die oorsprong te komen.
Als je je bewust wordt van de behoefte, ontstaat er begrip voor het gedrag.

Je vindt bij La Rana niet alleen hulp voor kinderen!

• Ben je zwanger?
• Heb je een onrustige baby?
• Heb je een schuldgevoel over de bevalling?
• Vertoont je kind gedrag waar je niet bij kunt?
• Ben je op zoek naar inzichten?
• Ben je professional?
  
  La Rana biedt jou, je kind en/of je partner innerlijke rust en ontspanning.
  
  Op deze website vindt je meer informatie over de aanpak, tarieven en mijzelf.