Auteur: Yvonne

Het einde van de dag was daar, kinderbedtijd stond op de klok.

Wij beleefden een drukke dag, met een feestje en daarna thuis nog onverwacht bezoek.

Meestal proberen we, vooral de zondag, iets rustiger te houden om te kinderen nog even rust te bieden voordat de nieuwe week weer begint.

Een drukke dag betekent hier wel eens een drukke bedtijd.

Ook al hebben we een vast ritueel, als de prikkels van de dag nog de boventoon voeren dan is de slaap vatten niet makkelijk.

De eer van het ouderschap, zo ervaar ik het, is dat de kinderen ons niet altijd willen vertellen wat er nog in het hoofd omgaat. Soms willen ze het niet, soms weten ze het niet.

Op die avonden vervang ik het verhaaltje voor het slapengaan door iets anders.

Zo ook deze avond. De kinderen wilden nog niet naar bed, maar het was toch echt wel een keer tijd om de dag af te sluiten. Onze zoon stuiterde op bed heen en weer en onze dochter was licht weerbarstig.

Ik besloot de handpop erbij te pakken. Ik deed mijn hand erin en de magie ontstond…..

Stap voor stap werd de dag besproken

De handpop kreeg heel veel informatie. Waar we geweest waren, wat ze daar gegeten hadden, wie er nog meer waren en hoe leuk het was.

Elke keer weer ben ik verwonderd over dit stukje magie. Ook al is het mijn stem, allebei mijn kinderen praten écht met het karakter dat om mijn hand zit.

We babbelden nog even door, nou ja, de handpop babbelde door en stelde nog wat vragen.

En ja hoor, daar kwam het zand in de oogjes….

Beide kinderen namen afscheid van, ik dit geval een kikker handpop (tja, echt toeval), gingen heerlijk liggen en sliepen bijna meteen.

De kracht van de handpop wilde ik jullie vooral niet onthouden, dus vandaar deze blog.

Mijn kind is snel uitgekeken op speelgoed

Tegenwoordig is veel speelgoed zo gedetailleerd gemaakt dat het weinig aan de fantasie overlaat.
Het ene kind kan helemaal opgaan in de beleving van bijvoorbeeld een brandweerauto, een dinosaurus of trein.

Het andere kind heeft wat meer prikkeling nodig om de fantasie los te krijgen.

Sensorisch speelgoed

Ik ben fan van prikkelend speelgoed. Speelgoed dat geen uitgesproken functie heeft, maar vooral de kinderen zelf laat bedenken wat je ermee kunt doen.

Een paar voorbeelden:
– een balansbord (wobbel of teeter popper)
Mijn dochter vind het heerlijk om er lekker op te liggen en een beetje te wiebelen. Ze komt dan echt tot rust.
Mijn zoon wil er vooral overheen lopen, wipwappen en blijft nieuwe dingen uitproberen.
– sensory blocks
Dit zijn houten blokken met verschillende vormen. De blokken zijn gevuld met verschillende kleuren en materialen. Dit prikkelt de zintuigen en de fantasie. Je kunt ermee bouwen, luisteren welke geluiden de vulling maakt, door de kleur heen kijken en zien hoe de ruimte verandert, en alles wat jouw kind er nog meer mee wil doen.
– alles waar voelen/friemelen voorop staat
Door te voelen wat er in je handen of onder je voeten gebeurt, ga je letterlijk even uit het hoofd en daarmee kun je de prikkels van het moment makkelijker loslaten.

Duur in aanschaf, maar….

De meeste materialen in deze categorie zijn wat duurder in aanschaf. Als je iets vind waar jouw kind uren mee zoet kan zijn, is dat de hogere aanschafprijs meer dan waard. Maar hoe weet je nou wat er bij jouw kind past?

Kinderen tot 18 jaar mogen gratis lid worden van de bibliotheek. Hier in de regio zit daar ook een spelotheek bij. Je kunt dan speelgoed uitproberen en pas iets aanschaffen als je weet wat er past.

De beste manier om prikkels van de dag van je af te krijgen is een douche.

Douchen helpt om even alles van je af te spoelen.
Sommige kinderen vinden douchen niet fijn. Het kan dan helpen om er een ritueel van te maken en met een washand van boven naar beneden met lichte druk de dag van je kind af te wassen.

Op dit moment draait mijn naaimachine overuren. Die machine helpt mij om even uit mijn hoofd te gaan en lekker ‘zen’ bezig te zijn.
En wat er uit komt rollen? Een extra leuke washand, die ook nog eens te koop is!
Voor 5 euro heb je er eentje en je bestelt per email of telefoon.
info@kindercoachlarana.nl of 06-46286162

Even ontspannen

Wat is het druk geweest de afgelopen tijd, dat schreef ik al eerder. En alhoewel er heel veel leuke dingen gebeuren, is het thuis ook even intensief geweest.

Mijn zoon is dit jaar al 3 keer ziek geweest

3 periodes van koorts, oorpijn, keelpijn, heeeeeel veel snot en hangen bij mama volgden elkaar op. Stiekem vind ik dat hangen bij mama best heel fijn, maar vond het natuurlijk ook naar voor dat kleine mannetje dat hij zich zo beroerd voelde.

Vitaliseren

In mijn vorige bericht legde ik uit wat vitaliseren is, en dat jij als ouder daarmee een superkracht bezit.

Hoe vergelijkbaar dit is met magnetiseren, alleen word ik van magnetiseren niet moe en van vitaliseren wel.

Even opladen was dus nodig

Er zijn verschillende manieren om op te laden. Voor mij was het nu eventjes nodig om alleen weg te gaan. Even tijd écht voor mezelf.

Van mijn lieve man kreeg ik een avondje me-time. Heerlijk even in bad, lekker even kluizenaartje spelen deze avond.

Creativiteit gaat weer stromen door ontspanning

Zoals jullie wel al gezien zullen hebben, vind ik het leuk om creatief bezig te zijn. Tekenen hoort daar ook bij, maar ik doe er eigenlijk veel te weinig mee.

Deze avond was dus een uitgelezen kans om alle tekenspullen op tafel uit te stallen en aan de gang te gaan. Pastelkrijt is dan echt mijn favoriet. Je zet de lijnen en dan…, heerlijk vegen met je vingers over het papier. Zo ben ik dus alsnog met mijn handen aan het werk en vind het dan ook leuk om voor iemand anders te tekenen.

Intentie in tekening

Als ik voor iemand anders teken, stem ik me af op die persoon en ga dan aan het werk. Op die manier komt er een passende tekening uit.

Positieve boost

Na deze avond even lekker ontspannen, heb ik mezelf een boost gegeven waarmee ik er weer even tegen kan.

Met deze blog zeg ik niet dat je er persé even uit moet om tot ontspanning te komen. Het kwam er bij toeval even van.

Een heerlijke wandeling, even mediteren, een avondje zonder schermen of lekker gek doen met je kinderen zijn ook voorbeelden van tot jezelf komen.

Mijn tekenspullen zijn nog niet opgeborgen, die blijven deze week maar eens op tafel staan als trigger om ze te gebruiken.

Op naar meer avonden van gekleurde krijthanden!

Ik heb er zin in!

Tja, overal is wel een dag aan gewijd tegenwoordig. De meeste vind ik onzin, maar deze is de moeite waard om even bij stil te staan.

Heb jij al geknuffeld vandaag?
En niet alleen vandaag natuurlijk….

Soms kan een knuffel even snel zijn, soms super intens.
Wat is het een cadeautje als je van je kind een knuffel krijgt die spontaan komt en niet snel losgelaten wordt.

Laat dat knuffelhormoon maar stromen!

Als je kind niet lekker in zijn of haar vel zit, kan een knuffel heel helend werken.
Vitaliseren noemen ze dat.
Je kind kan echt even opladen bij jou en dan weer door.
Prachtig hoe de natuur dat bedacht heeft toch?

Eigenlijk is dat ook energie:
Een boost positieve energie die jij doorgegeven hebt.

Eigenlijk doe je daar als ouder iets dat te vergelijken is met magnetiseren:

Je helpt je kind door een vastloper heen!

Dus, als ouder heb jij een superkracht!

Als je je dat realiseert, is mijn enthousiasme over en passie voor mijn werk misschien nóg iets beter te begrijpen.

Ken je dat? Je zit op een verjaardag en er zit iemand naast je waar je je niet prettig bij voelt. Maar die persoon is best wel aardig. De persoon zit breed en is erg aanwezig. Je voelt je bijna een beetje onzichtbaar naast diegene.

Als wij dit als volwassenen al herkennen, stel je dan voor hoe dit voor een kind is.

In intake gesprekken met ouders wordt vaak benoemd dat hun kind zich niet prettig voelt in groepen.

Een kind groeit op en leert steeds meer zijn of haar eigen ik te kennen. Door goed te kijken naar andere kinderen, te kijken naar hun emoties en gedrag, gaat de eigen ontwikkeling verder.

Hoogsensitiviteit en ‘ik’ leren kennen

Tegenwoordig zijn er meer kinderen die hoogsensitief zijn. Dit betekent dat ze veel of zelfs álle details om zich heen oppikken. Soms zijn dat emoties, soms zijn dat geluiden of nieuwe prikkels. Soms zelfs alles bij elkaar.

Als een kind niet goed weet wat bij hem of haar hoort en wat bij de ander dan is de grens zoek en kunnen ze daar behoorlijk moe, emotioneel of zelfs beroerd van worden.

Grens leren herkennen

Het is zo fijn om een kind te leren waar de grens ligt, maar ook om te benoemen wat er gebeurt.

Zodra mijn dochter ineens omslaat in haar emotie, ga ik kijken wat er op dát moment gebeurt of net gebeurd is. Vaak kan ik, door dat te benoemen, haar helpen door die emotie heen te komen. Ze weet dat het niet van haar is en kan weer door.

Wil je dit ook voor jezelf of je kind? Ga dan eens kijken wat er met jou of met je kind gebeurt als er ineens een omslag is. Waarschijnlijk zie je al gauw waar de oorzaak ligt.

Succes!

Al eerder schreef ik over hoe druk het de laatste tijd is. Het voelt steeds meer alsof mijn ideeën echt vorm mogen krijgen en ook dat andere professionals daar op aanhaken.

Kennismaken, ideeën uitwisselen en uitwerken

Wat is het fijn om samen te praten over een gedeelde visie! De tijd vliegt dan voorbij en een uur is écht niks! Heerlijk als je in een flow zit om samen ideeën uit te werken en elkaar te sterken!

Het voelt als een cadeau, voor een jaar hard werken!

Ja, la Rana bestaat al bijna een jaar!! Echt bizar hoe snel dit jaar voorbij gevlogen is.

Er komt zoveel leuks aan in het nieuwe jaar. Leuke uitgewerkte samenwerkingen, cadeautjes voor jou en/ of je kind, nieuwe programma’s, geen idee waar het eindigt.

Ondertussen kijk ik stiekem wel een beetje uit naar de kerstvakantie en ben ik al bezig met het boeken van een zomervakantie (pff, altijd zo leuk om te doen, NOT!!

Nog eventjes alle ballen in de lucht houden tot de kerst, dan eventjes rust. Er volgt snel meer informatie, dan kan ik jullie eindelijk in detail mee laten genieten van alle uitgewerkte plannen. Ik kan niet wachten!!

Test test test

Langzaam maar zeker begint het steeds drukker te worden in de praktijk. Dit is super, maar vergt ook wat logistieke aandacht om alles te plannen.
Juist door de ontwikkeling, ontstaan er nieuwe uitdagingen. Het voelt als testen die op me worden losgelaten, maar vooral om zelf inzicht te krijgen.

Luxe probleem

Zo ontstond vorige week het luxe probleem dat er op de workshop die gepland stond erg goed ingeschreven werd. Zo goed, dat het eerder bedachte maximum aantal deelnemers ineens overschreden werd. De organisatie werd voor mij gedaan, waardoor ik de vraag kreeg of er nog plek was voor 3 extra aanmeldingen.

Oei, die vind ik lastig!

Alles was inmiddels al voorbereid. Alle prints lagen klaar en de indeling van de avond had ik afgestemd op het aantal deelnemers.
In eerste instantie voelde het vooral als een eer dat er zoveel aanmeldingen waren en ging ik twijfelen of ze niet alsnog mee konden doen. Iets later drong tot me door dat ik mezelf voor de gek zou houden als ik dit zou accepteren.

Gestelde grens

Dus ging ik met mezelf in gesprek. Wat zou er gebeuren als ik ze toch zou accepteren? Dan liep ik mijn eigen grens voorbij.
Dit voelt erg tegenstrijdig, want als coach probeer ik juist uit te dragen dat grenzen stellen heel belangijk is.

Soms betekent dat wel dat je NEE moet zeggen

Tja, die vind ik moeilijk. Het voelt als afwijzing. Toch heb ik het gedaan, nee gezegd.
Uiteindelijk voelde het zelfs als een opluchting, omdat ik nu mijn voorbereidingen niet opnieuw hoefde te doen.
Vanuit de organisatie kwam er ook begrip, ik had immers duidelijk aangegeven van tevoren dat 12 deelnemers de max was. Pfoe, weer zo’n situatie die je in je hoofd makkelijk groter kunt maken dan het eigenlijk is.

Gesteld kader voor mijn praktijk

Inmiddels is het steeds duidelijker voor mezelf hoe ik graag wil werken en wat ik wil leveren. Het zoeken is er een beetje vanaf, omdat ik inmiddels een kader gesteld heb voor mezelf. Dit kader omvat alles wat ik wél wil en doe. Op het moment dat er iets gevraagd wordt dat buiten het kader ligt, kan ik daar twee dingen mee doen:
Óf ik omarm de vraag en neem deze op in het kader, óf ik zeg nee.

Zo wordt het makkelijker

Eigenlijk is dit kiezen voor mezelf. Niet langer mijn eigen grenzen voorbij lopen, waardoor eventuele kwaliteit verloren kan gaan.
Is het niet de kwaliteit naar mijn cliënten toe, dan wel de kwaliteit van mijn eigen innerlijke rust ;-).

De laatste blog is alweer even geleden. Wat is er veel gebeurd!
En wat ben ik uitgedaagd in het bedenken van oplossingen van dingen waar ik zelf in vastliep.

Denk hierbij aan logistieke uitdagingen, te weinig uren in een dag om alles te doen wat eigenlijk misschien wenselijk zou zijn, maar ook erachter komen dat bepaalde ideeën in de praktijk niet blijken te werken.

2-daagse beurs

Zo stond ik afgelopen weekend op het Lifestyle Festival. Een professioneel opgezette beurs, waar ik een stand afnam van 2×2 meter. Ik heb wel al op kleinere beurzen en markten gestaan, daarvoor was inmiddels een vaste tafelinrichting ontstaan.

Met deze inrichting voor de achterwand in gedachten, ging ik vrijdagochtend beginnen met opbouwen.

Eenmaal opgebouwd, nam ik een paar stappen afstand en bekeek mijn stand…

Wat een tegenvaller!

Door de grootte van de hal en de grove structuur van de achterwand viel de hele aankleding die ik bedacht had compleet in het niet….

Wat nu?

Tja, dan kun je twee dingen doen… het laten zoals het is, of een creatieve oplossing bedenken. Op dat moment kon ik het alleen allebei niet.

Gelukkig woon ik in hetzelfde dorp, dus ik besloot alles weer af te breken en naar huis te rijden.

Eerst maar eens koffie

Eenmaal thuisgekomen ben ik eerst even gaan zitten. Een kopje koffie, een stukje fruit en even spelen met mijn zoon.
Even uit de situatie waarin ik vastliep dus.

Toen de koffie op was, ben ik gaan brainstormen met mezelf. Dat lukt me over het algemeen het beste onder druk (zie eerdere blog over deadlines) en zo ontstond er een idee.

Touw en spijkers

Ik verzamelde alle spullen die ik nodig had en vertrok weer richting de evenementenhal. Daar ben ik mijn logo (de kikker) met spijkers op de achterwand gaan zetten. Met groene wol, heb ik de contouren overgenomen en zo ontstond er iets dat op mijn logo leek.

Niet perfect

Het was dan wel niet perfect, maar de kikker was er zeker in te herkennen!
Van lieve buren op de beurs kon ik nog een fruitkistje lenen en zo kreeg ik toch een sfeervolle inrichting bij elkaar.

Loslaten

En toen ontstond het grote loslaten. De kikker was niet perfect, maar ik kreeg er wel meteen complimenten over. De creativiteit werd meer gewaardeerd dan de exacte gelijkenis met mijn logo.
Zo zie je maar weer eens, sommige dingen zijn lang niet zo groot als dat je ze maakt in gedachten. Door dit op te merken en het los te laten, kon ik oprecht genieten van hoe mijn stand er uiteindelijk uit is komen te zien.

Genoten!

Ik heb er ontzettend van genoten om mensen te kunnen vertellen over mijn werk, te netwerken en vragen te kunnen beantwoorden van ouders en kinderen.
Na twee dagen veelal staan ben ik wel moe, maar echt alleen lichamelijk.
Verder krijg ik vooral veel energie van dit werk en kijk ik uit naar meer!

Kom maar op!

Zoals Guus Meeuwis zingt in 1 van zijn nummers:
Hé zon, kom maar op, ik ben overal voor in

Eens kijken wie het hardst kan stralen, en ik denk dat ik win!

Heb je weer eens een gebroken nacht gehad, heeft je kind weer eens een ontembare driftbui gehad of is er iets anders gebeurd waar je gewoon graag even met iemand in je omgeving over praat, krijg je als antwoord: “Tja, het is een fase! Ze groeien er vanzelf wel overheen”

Aargh, dat wil je dus net niet horen!

Hoe goed het ook bedoeld is van de ander, dit is nou net die opmerking waar je nekharen van overeind gaan staan.
Natuurlijk ontwikkelt een kind zich en horen daar lastige momenten bij! Maar je wilde gewoon even spuien, even je ei leggen, verder niets.
Misschien wilde je stiekem wel even peilen hoe dat bij de ander ging, is het wel normaal?

Als moeder is dat voor mij ook nog wel eens lastig hoor!

In de rol van Energetisch Kindercoach kan ik veel handreikingen geven aan kinderen en hun ouders.
In de rol van moeder is dat echt nog wel eens lastig. Mijn hooggevoelige dochter brengt zo haar uitdagingen met zich mee qua gedrag. Vooral in de omgang met anderen is het soms lastig om te zien wat er in haar koppie omgaat.

Contact met collega’s

Wat ben ik dankbaar voor de mensen in mijn professionele netwerk! Ook ik heb wel eens vragen over mijn eigen kinderen omdat ik het als moeder even niet meer weet.
Het is super fijn en waardevol om met andere professionals kennis en kunde te kunnen uitwisselen om elkaar verder te helpen.

Het is geen falen!

Je wil zo ontzettend graag het beste voor je kind(eren). En hoe moeilijk het ook is om toe te geven, soms kan het fijn zijn als er iemand met je meekijkt, met je meedenkt en je door de moeilijke fase waar je je in bevindt heen te helpen.

Zorg goed voor je zelf, dan kun je ook goed voor je kind zorgen!

Als je even vastloopt in de omgang met je kind, komt er een bepaalde druk op te liggen. Dit voelt je kind ook!
Als jij inzicht krijgt in het waarom van het gedrag van je kind, krijg jij ruimte om te ontspannen in de situatie. Door te ontspannen in de situatie, kan je kind ook ontspannen. Het voelt niet meer zo beladen en er is ruimte om samen te kijken naar wat nodig is.

Klinkt simpel, toch?

Ja, op papier wel. Nu nog even doen.
En even tussen jou en mij, deze blog is geschreven met natte ogen. Ik heb zelf ook wel eens hulp moeten inschakelen, dus weet hoe lastig dat kan zijn.