De kinderen hebben thuis les, hebben videogesprekken met de juf of meester, zoeken vermaak en ondertussen mag jij als ouder ook nog eens thuis je werk proberen te doen mt alle bijkomende uitdagingen.
Het is écht niet raar dat het daardoor niet altijd even gezellig is thuis. Er staan zoveel lijntjes uit, dat er makkelijk een knoop kan ontstaan.
De verbinding is verstoord!
Als de verbinding met je kind tijdelijk wegvalt, kan dat allerlei gevolgen hebben:
– Je ziet elkaar niet meer
– Je hoort elkaar niet meer
– Er ontstaat irritatie
– Stemverheffing vanuit jou naar je kind of een kort lontje ontstaan
– Het einde is zoek….
Gelukkig kan de verbinding hersteld worden.
De verbinding tussen jou en je kind is niet weg. Die is er, onvoorwaardelijk. Het enige dat nodig is, is overzicht krijgen. Hoe heb je alles georganiseerd? Hoe zou het zijn als je eens op papier uitschrijft wat er vandaag allemaal op het programma staat en voor wie?
ABC planning kan je helpen.
A: Moet vandaag (of kan niet verzet worden)
B: Mag eventueel morgen (kan later ingepland worden)
C: Moet wel gebeuren, maar kan later
Maak de planning zo dat je het met je kind door kunt nemen. Zo ontstaat er overzicht, maar ook kadering voor je kind.
Voor je kind is het duidelijk wat er allemaal gaat gebeuren vandaag en wat er van hem of haar verwacht wordt.
De lijntjes lopen nu niet meer met heel veel omwegen, frustratie en knopen naar het eindpunt, maar zijn weer rechtgetrokken.
Je komt nu sneller op het eindpunt en goede kans dat je nog energie over hebt om gezellig met je kind iets te gaan doen.
Zo is in je lichaam ook alles met elkaar verbonden.
Deze week volgt er op mijn facebookpagina een live sessie over het energiesyteem in je lichaam en hoe dat het gedrag van jou en je kind kan beinvloeden als er iets niet lekker loopt.
Een paar agendapunten in de live: – Er mogen zijn – Mogen voelen – Mogen handelen – Mogen beminnen – Mogen spreken – Mogen zien – Mogen weten
Donderdag 21 januari om 20:30 uur online workshop.
Er is ongelooflijk veel gebeurd en dit jaar is dat niet bij uitzondering alleen maar bij ons. Voor iedereen was het een gek, onwerkelijk jaar waarin we in onze basisbehoeften onderuit gehaald werden. Een gebed zonder einde leek het soms en voor velen gebeurde daarnaast ook nog veel.
Zo ook bij ons: Mijn man viel op het werk en brak zijn pols. Mijn vader werd ziek en overleed. Onze hond beschadigde haar oog en moest geopereerd worden. Ze loopt nu nog met een lampenkap om haar koppie, gelukkig gaat het wel beter. De kinderen, en natuurlijk ik en mijn man ook, rouwen. De praktijk is nu voor de tweede keer dit jaar gesloten vanwege de lockdown.
Genoeg om bij de pakken neer te gaan zitten, toch?
Als je eenmaal het gevoel hebt dat alles misgaat, dat het maar niet ophoudt, dan is het niet gek als je daarin jezelf verliest. Dit is mij in het verleden heus ook overkomen. Maar weet je, het hielp me niet verder. Het maakte me alleen maar meer moe, ik voelde me alleen maar nog ellendiger en ik zag de kleine lichtpuntjes niet meer. Mijn man was (en is) daarin fantastisch. Hij liet me zien hoe mooi blauw de lucht was, hoe mooi de bloemen en planten erbij stonden en wat een gaaf uitzicht we hebben vanuit ons huis.
Die kleine lichtpuntjes hielpen me in te zien dat niet alles tegenzat, maar dat er ook nog leuke mooie dingen waren om van te genieten.
En dan komen de associaties om de hoek kijken
Alles om je heen kan herinneringen oproepen. Ook daarbij is het de kunst om de herinnering te onderzoeken.
Een voorbeeld: Vandaag was ik bezig om twee schilderijtjes in te lijsten voor mijn kinderen. De schilderijtjes zijn geschilderd door mijn vader en voor mijn kinderen daardoor heel waardevol. Mijn dochter pakte het schilderijtje en zei dat ze aan opa moest denken. “Mama, ik vind het niet leuk dat opa dood is.”
Op dat moment kon het twee kanten op
De verleiding was er om boos en verdrietig te worden. Dit is ook zeker wel eens het geval. Nu koos ze ervoor om bijna te gaan knuffelen met haar schilderijtje. Ze begon er aan te ruiken en zei: “Mama, het ruikt nog een beetje naar opa. Vooral op deze plek, daar heeft hij het papier vast vastgehouden!” Ze glimlachte en ik vroeg of ze dat fijn vond. Een liefdevolle JA volgde.
Wat prachtig he! Natuurlijk hoort rouwen er bij en mag dat verdriet er zeker zijn! Dat is superbelangrijk zelfs! Alleen nu werd het een fijn moment.
En zo kan het met heel veel dingen gaan:
– De gebroken pols van mijn man heeft hem (wel heel letterlijk) tijd en rust gegeven om even écht thuis te zijn en pas op de plaats te maken. Terugkijkend is dat de associatie, in plaats van het vervelende ongeluk en de pijn.
– Mijn praktijk is gesloten, maar ik zit zeker niet stil. De kunst is om te kijken wat er wél kan. Dat is mijn associatie in plaats van het niet kunnen werken en stilstaan. Er gaat zelfs nog een erg toffe nieuwe ontwikkeling volgen in het nieuwe jaar waar ik juist nu heel druk mee ben.
– In de supermarkt trof ik vandaag een ouder echtpaar. De man was boodschappen aan het uitladen op de lopende band, de vrouw laadde ze weer in na de kassa. De man voelde zich opgejaagd en keek me aan. Ik zei dat hij rustig aan kon doen omdat ik geen haast had.
Hij zei: “Ja, t wordt vanzelf avond…. en kerst. En we kunnen toch nergens naartoe.” Ik meende er een ondertoon in te horen van eenzaamheid. Het raakte me. Ik pakte een pak kerstkransjes en rekende die af. Deze gaf ik aan de man die net nog voor me in de rij stond en ik zei erbij dat het een klein kerstgebaar was in deze rare tijd. Hiermee hoop ik voor deze mensen een associatie gemaakt te hebben voor dit boodschappenuitje. Dat de associatie een fijne terugblik mag zijn op dit uitje, in plaats van dat ze erover praten als hun enige uitje van de afgelopen dagen. Klein gebaar, groot verschil.
Ik daag je uit om ook eens terug te kijken op het afgelopen jaar.
Wat is er bij jou allemaal gebeurd? Welke associaties koppel je daar nu aan en hoe zou je deze kunnen omvormen naar een fijne gedachte? Hoe kun jij je kind, of iemand in je omgeving, helpen om een fijne associatie te creëren voor iets wat tot dan toe niet fijn was?
Met deze overdenking stuur ik jou en je gezin een warme kerstgroet en hoop een lichtpuntje te geven in deze, voor sommigen, donkere tijd.
In et nieuwe jaar staan de deuren van La Rana weer voor je open. Eerst nog digitaal, maar hopelijk snel weer letterlijk.
Op je tenen lopen, deze uitdrukking kennen we allemaal wel
Maar wat nou als het gaat opvallen dat een kind heel veel op zijn tenen loopt?
Kinderen hoeven daar zelf geen hinder van te ondervinden, maar het is wel interessant om verder te kijken naar de symboliek ervan.
Wanneer loopt het kind op de tenen?
Vaak zie je dit gedrag ontstaan als het druk is rondom het kind. Druk is een veelomvattend woord en de betekenis ervan is voor iedereen anders.
Laten we de decembermaand als voorbeeld nemen. Sinterklaas is net weer het land uit, die drukte kunnen we alvast weg vinken. Nu komt kerst eraan. Een gekke kerst misschien, die anders gevierd zal worden dan andere jaren. Dit is voor sommige kinderen spannend. Daarnaast wordt het huis versierd, is het bijna kerstvakantie en zijn veel ouders nog even heel hard aan het werk voordat de rust in de vakantie dan eindelijk gaat komen.
Eigenlijk steek je je nek uit.
Nog zo’n uiitdrukking, maar vanuit een ander perspectief bekeken. Je probeert boven het maaiveld uit te laten steken, zichtbaar te blijven in alle drukte en het écht voelen wat er in het lichaam allemaal gebeurt lukt niet meer goed.
Het contact met de grond is minimaal, alsof je even bent losgerukt van je basis, je gronding.
Dit kan zelfs tot klachten leiden, zoals: –> het vaak koud hebben –> faalangst –> buikpijn en rugpijn –> neerslachtigheid –> hyperactief –> agressie –> het niet kunnen loslaten van een gebeurtenis in het verleden
Volwassenen uiten dit meer in de klachten uit het rijtje, niet meer letterlijk door het op de tenen lopen
Hoe dan ook, gronding is het sleutelwoord.
Ontspanning bereik je door letterlijk even met twee voeten op de grond te gaan staan. Wees lief voor je voeten, geef ze aandacht en voel dat ze aan je lijf vast zitten.
Door aandacht te hebben voor je voeten, herstel je al een deel van die gronding.
Tips ter ondersteuning voor jou zelf of je kind: – massage, vooral voor het slapengaan – een voetenbad met magnesium
Heb je hulp nodig?
In december zijn er nog een aantal plekken beschikbaar op de donderdag voor een ontspanningsbehandeling. Deze behandeling is speciaal voor volwassenen en duurt ongeveer 45 minuten.
Speciaal voor kinderen is er nu de ontspanningsbehandeling van 30 minuten. Even opladen en lekker ontspannen de deur uit. Er is speciale aandacht voor de voeten.
Aarzel niet om contact op te nemen als je vragen hebt: info@kindercoachlarana.nl.
Voor voeding ken je deze uitspraak misschien wel al
Als je veel voeding tot je neemt waar geen of verkeerde voedingsstoffen in zitten, dan kun je daar wel vol van raken maar heb je er uiteindelijk geen gezondheids voordelen bij.
Doe dat lang genoeg en je weerstand gaat onderuit, je figuur verandert en wellicht ontstaan er lichamelijke kwaaltjes.
Jezelf vullen doe je niet alleen met voeding!
Gevoelige kinderen vullen zich met alle prikkels om zich heen. Ze raken vol van alle indrukken, veranderingen of gebeurtenissen waar ze zich in bevinden.
Overprikkeling kan dan het gevolg zijn, ze zitten gewoon té vol en het emmertje loopt over.
Té lang téveel vulling veroorzaakt ook kwaaltjes
Net als met eten is het belangrijk om te zorgen dat de energie gedoseerd wordt waar dat kan. Je hebt niet altijd invloed op dat wat je kind binnenkrijgt op een dag, maar je kunt als ouder wel helpen om de uitwerking ervan te reguleren.
Als je kind namelijk té lang, té vol zit, dan gaat het zich uiten in gedrag of lichamelijke kwaaltjes. Je kind kan gaan klagen over hoofdpijn, buikpijn, niet de deur uit willen of niet willen inslapen ’s avonds.
Hoe help jij je kind ontprikkelen?
Als jouw kind aangeeft even teveel van alles te hebben (in woorden of gedrag), hoe creëer je dan rust in huis?
Graag deel ik hier hoe wij dat thuis doen, al dan niet met hulpmiddelen.
1. Douche of bad nemen
Allereerst is een douche of bad nemen een manier om de dag van je af te wassen. Wij doen dat met aandacht en benoemen dat ook. Ze mogen zelf met een klein washandje alles van zich af wassen wat niet meer nodig is om bij zich te houden.
2. Visualiseren
Als je kind een beelddenker is, dan zijn visualisaties fijn. Hier helpt het om tegen bedtijd een bedje te visualiseren waar alle plaatjes die in het hoofd nog druk zijn in mogen. De plaatjes van de dag gaan ook slapen.
Voor ieder kind kan een andere visualisatie helpend zijn. Ga vooral samen met je kind op ontdekking wat helpt.
3. Masseren
Even lekker zitten, sokken uit, voeten bij mij op schoot en lekker masseren. Het haalt de aandacht letterlijk naar beneden, van het hoofd naar de voeten. Hierbij gebruik ik ook nog graag speciale voetencrème die helpt om de dag los te laten.
4. Magnesium
Stress onttrekt magnesium uit je lichaam. Helaas halen we dat over het algemeen te weinig uit onze voeding. Daarom kan een voetenbad helpen met magnesiumvlokken. Hier thuis zitten mijn voeten en die van mijn dochter samen in een voetenbad. Het is gezellig en geeft meteen gelegenheid om de dag door te spreken als dat nodig is.
Dit zijn slechts een paar tips, die geef ik je cadeau
Heb je meer tips nodig of wil je eens sparren over jouw kind? Gevoelige kinderen vullen zich nou eenmaal met alle prikkels om zich heen. Neem dan vooral vrijblijvend contact op.
Samen kunnen we kijken wat helpend is voor jouw kind, zeker in deze drukke decembermaand.
Het hoeft niet altijd een traject te worden, soms is even aandacht geven aan het onderwerp al voldoende.
Het kan zomaar zo zijn dat als we het energiesysteem van je kind even aandacht geven, twee sessies al vooruitgang boeken voor jouw kind.
De behandeltafel staat klaar, met een heerlijke zachte pluchen deken om op te liggen. Informeer gerust naar een vrije plek in de agenda.
Mail naar: info@kindercoachlarana.nl of bel: 06-46286162
Meer informatie over de producten die ik hiervoor gebruik vind je hier: https://www.balanspraktijkverhulst.nl/product-verkoop/
Naar een groot evenement gaan was bijna onmogelijk!
Een aantal jaren geleden, lang voor het ontstaan van La Rana, vocht ik zelf tegen alle prikkels die ik opzoog. Een concert, een bijeenkomst met veel mensen of een evenement waren voor mij lastig.
Wat gebeurde er dan? Ik pikte alles op van mensen om mij heen. Als iemand verdrietig was, pikte ik dat op. Als iemand onzeker was en daardoor onzettend hard zijn of haar best deed om gezien te worden, pikte ik dat op.
Het liefste kwam ik ergens als een van de eersten binnen
Op die manier bouwde de energie in de ruimte zich langzaam op en kon ik het makkelijker overzien.
Als het dan toch allemaal te hard binnenkwam, wilde ik het liefst weg. Voor mezelf had ik intussen ook de strategie ontwikkeld dat ik altijd en overal keek waar een nooduitgang was of hoe ik weg kon komen indien nodig.
Hooggevoelig
Als je zo gevoelig bent dat je alle prikkels van alles en iedereen om je heen opzuigt, dan is er een moment dat het allemaal teveel wordt.
Als je dan, zoals ik toen, ook nog eens onzeker over jezelf bent en hard je best doet om er bij te horen dan is het eind zoek.
Vaak was ik ook als een van de eersten weg van een feestje (dan was ik écht bekaf) of ging ik helemaal niet.
Toen leerde ik mijn eigen energie de baas te worden
Ik leerde dat niet alles wat ik voelde van mij zelf was.
Je kent dat gevoel wel toch? Dat je op een verjaardag naast iemand zit die je niet kent, maar dat je die persoon niet aardig vindt. Dat heeft te maken met de energie van de ander, die jou raakt.
Op het moment dat je zelf leert te voelen wat van jou is en wat van de ander, dan kun je daar je grens in gaan bepalen. Op die manier wordt jij baas over wat er wel en niet bij je binnen komt. Maar hoe dan?
Soms ontwikkel je een strategie voor jezelf, onbewust, die aangepast mag worden
En als die strategie maar lang genoeg bestaat, is het lastig om daar zelf mee aan de slag te gaan. Ik kon dat in ieder geval niet zelf en ben op zoek gegaan naar hulp. Zo kwam ik terecht bij een chakratherapeut.
Door mijn energieblokkades te behandelen, kon ik meer vertrouwen op mijzelf en leerde ik ook nog eens baas te worden over mijn eigen energie.
Innerlijke rust
En zo ontstond voor mij innerlijke rust. Die zomer na de therapie ging ik naar Rock Werchter, een groot muziek festival. Toen ik op een middag, midden op het veld op een dekentje, zowaar een dutje gedaan had werd ik onderhand euforisch wakker. Ík, een dutje doen in zo’n menigte? Wauw!
Mijn vrienden snapten mijn reactie niet zo, maar ik voelde me fantastisch! Zo de baas over mijn eigen lijf en energie, het was voor mij een compleet nieuwe ervaring.
En dat gun ik jullie ook! Ouder én kind!
Kinderen die heel gevoelig zijn, of HSP zoals dat genoemd wordt, ervaren wellicht veel van wat hierboven beschreven staat. Ze kunnen er alleen geen woorden aan geven en gedragen zich naar wat voor hen de meest logische oplossing lijkt.
Dan zijn de energetische behandelingen en oefeningen zo waardevol! Praten hoeft bijna niet, de energie doet zijn werk.
En dat geldt voor jou als ouder eigenlijk ook, als je niet goed woorden kunt geven aan je gevoel. Je kunt het gevoel hebben uit balans te zijn, maar niet kunnen duiden waarom.
Ik gun julie, zeker in deze gekke tijden, die innerlijke rust.
Normaalgesproken vonden de consulten altijd bij jou aan huis plaats. Dat is nu niet zo in verband met de Corona maatregelen.
Daarom heb ik een praktijkruimte gezocht en gevonden, hier in Beers, waarmee ik de consulten dus weer in kan plannen!
De wachtlijst is op dit moment al geslonken door die mogelijkheid.
Juist nu er geen evenementen zijn of grote feesten, is het fijn om oude strategieën aan te pakken. Juist nu de rust er is in de agenda, is het fijn om die rust ook in je lijf te gaan voelen!
Informeer naar de mogelijkheden, dan kijken we samen hoe we een voor jullie passend geheel kunnen maken.
We gaan samen kijken wat de meest passende behandelmethode voor jullie is.
Of dat betekent dat alleen je kind bij mij komt, of dat jij als ouder ook een consult plant, het kan allebei.
Soms voelt het alsof je er helemaal alleen voor staat….
Oorsprong ontdekken
Als een kind gedrag vertoont dat ongrijpbaar is, dan kan dat een stempel drukken op het gezin. Behalve praten, is het belangrijk om te ontdekken waar de oorsprong ervan ligt.
Wist je dat de oorzaak zelfs al zijn oorsprong kan hebben in de zwangerschap?
Stel je voor dat de zwangerschap begonnen is met 2 vruchtjes in plaats van 1.
Soms weet de moeder niet eens dat er sprake is (geweest) van een tweede vruchtje. Het kindje dat overblijft in de buik, weet dat echter wel en kan vanuit dat moment al de overtuiging ontwikkelen dat het alles alleen moet doen.
Stel je voor dat er tijdens de zwangerschap veel stress/verdriet of onrust bij moeder is geweest.
Dit voorbeeld kan met zich meebrengen dat de moeder niet goed de verbinding kan maken met haar kindje. Het kindje kan hiermee op dat moment al de overtuiging ontwikkelen dat het er niet mag zijn.
Dit zijn slechts twee voorbeelden van velen, om je een idee te geven hoe ons brein werkt.
Overlevingsdrang
Als mens hebben we een overlevingsdrang. We ontwikkelen strategieën om te overleven in stressvolle situaties. We doen dit het beste op automatische piloot en vallen dan terug op de allereerste overtuigingen die we al ontwikkelt hebben tijdens de zwangerschap.
Hoe doe je dit dan het makkelijkste?
Door al je voelen uit te schakelen. Je dendert maar door en vergeet hoe dat in je lijf voelt.
Het brein neemt het over en maakt de keuzes voor jouw handelingen. Ook bij een kind.
Zijn die keuzes dan verkeerd?
Je brein vindt van niet. Je gevoel vindt er niet zoveel van, want dat is ondergeschikt geraakt aan het brein. Je lichaam volgt daardoor pas later en daardoor kun je klachten krijgen. Dit zijn blokkades in het energiesysteem die zich lichamelijk of in gedrag uiten.
Crisis
Door een heftige emotionele gebeurtenis kunnen oude overtuigingen weer worden aangewakkerd. Denk hierbij aan rouwen, stress of langdurig in een onveilige situatie verblijven. Op dat moment neemt het brein het weer over.
Weer leren voelen
In mijn praktijk kom ik veel hulpvragen tegen waarbij kinderen niet goed met hun emoties overweg kunnen en in hun lichaam niet kunnen voelen wat er gebeurt. In deze gevallen gaan we kijken naar de oorsprong van de hulpvraag.
Kijken naar het grotere plaatje, geeft inzicht. Heel veel inzicht. Ook al is het kind misschien nog jong of niet in staat om zijn of haar gevoelens onder woorden te brengen, dan nog is het inzicht bij de ouders heel erg waardevol.
De overtuigingen worden hiermee bespreekbaar en gedrag wordt begrijpelijk. Als een kind zich gehoord en gezien voelt in zijn gedrag, dan is de eerste grote stap naar verandering al gezet en kun je samen aan de slag.
Gedeeltelijke lockdown, kijken naar wat er wél kan
Juist nu, in deze gekke en bizarre tijd, is het de kunst om uit onze belemmerende overtuigingen te blijven. Dit geldt voor onze kinderen, maar ook zeker voor ons als volwassenen. Als jij lekker in je vel zit, weerspiegelt dat naar je kind. En andersom natuurlijk.
Voor mij betekent deze crisis dat ik heb leren kijken naar dat wat er wél mogelijk is. Consulten aan huis gaan nu niet door. Nu de hulpvragen stijgen, wil ik graag door. Om die reden heb ik een praktijkruimte gezocht en gevonden. Op deze manier kan ik toch cliënten ontvangen en volg daarmee alle opgelegde regels.
De wachtlijst wordt daarmee nu al een stuk korter, gelukkig,
Kijken naar wat er wél kan, dat is voor mij dé manier om uit mijn overlevingsdrang te blijven en positief te blijven.
P.S. Heb je al gezien dat er hulpproducten te huur zijn bij La Rana? Op die manier hoef je nog even geen nieuw product aan te schaffen, maar kun je kijken of een slaaptunnel/verzwaringskussen/sensomotorische slaapzak bij je kind past.
Afgezien van consulten en trajecten, kun je nu ook bij me terecht om advies in te winnen over sensomotorische hulpmiddelen of speciaal speelgoed.
Mijn zoontje blijft dit maar zeggen. Hoe komt hij daar toch bij? Nou, ik heb wel een vermoeden….
Er is in de afgelopen weken heel erg veel gebeurd in ons huishouden. Mijn vader werd ziek en kreeg begin augustus de diagnose kanker. We zijn met de familie in een achtbaan gestapt, waar we afgelopen woensdag uit konden…na de uitvaart. Ja, zo snel is het gegaan…. Ongelooflijk.
We leefden van de ene mijlpaal naar de andere. Onze kinderen zijn bij opa en oma net zo thuis als hun eigen thuis, daarom hebben we ze beiden stap voor stap meegenomen in het proces.
We probeerden het vooral simpel te houden
Als volwassenen zijn we snel geneigd om iets ingewikkelder te maken dan nodig. Met behulp van prentenboeken hebben we elke fase goed kunnen uitleggen. De vragen kwamen daarna wel. Zo konden wij meekomen in de belevingswereld van onze kinderen. En ook wij wisten niet alle antwoorden.
Het is helemaal niet erg om te zeggen: “Ik weet het niet”.
Het liefst zou je je kind alles willen kunnen uitleggen, om het minder moeilijk voor ze te maken. Maar feit blijft dat wij het ook niet altijd weten en geen glazen bol hebben om te zien wat er allemaal gaat gebeuren.
Kinderen hebben dan het meest aan eerlijkheid en openheid. Al eerder vermeldde ik dat de veilige basis er moet zijn. De uitvalsbasis voor je kind, als die even houvast nodig heeft. Dat is onze taak als ouders. Als de kinderen wilden praten, ging alles aan de kant en werd er gepraat.
Wat is er veel veranderd in korte tijd.
Om alles bij te houden wat er gebeurde, geregeld moest worden (en wat wij geregeld wilden hebben) merkte ik dat mijn lichaam begon te sputteren. Hoofdpijn, maagpijn, moe en dan natuurlijk daarnaast nog de emoties die hoogtij vierden. Ik zat letterlijk vol en kon ook niet veel eten. ’s Avonds als ik thuis kwam heb ik echt de tijd genomen om te ontspannen. Mijn lichaam leek het even niet bij te kunnen houden allemaal.
Dat mijn zoontje begint over verhuizen verbaast me eigenlijk niet. Alles is nu weer rustig of begint weer normaal te worden. Alleen dan zonder opa. We moeten hier onze draai in vinden, allemaal.
Waar onze volwassen lichamen moeite kunnen hebben met de snelheid van aanpassen, kan een kind dat makkelijker.
Hij ziet de veranderingen, hij voelt het, maar kan er geen woorden aan geven. Als je na gaat denken over een verhuizing, dan heb je het eigenlijk over een nieuw plekje. Een nieuw plekje in het familiesysteem, een nieuwe fase van energie en rust.
Zo werkt het voor een kind.
Ik moest daarbij ook denken aan een gesprek dat ik had met een kennis, ongeveer een jaar geleden. Haar moeder was ongeneeslijk ziek en iedereen wist dat het richting afscheid zou gaan. Moeder was daar zelf echter nog niet aan toe, de rest wel. Er werden verwijten rondgesmeten dat er al behangen en geverfd werd in huis, terwijl zij daar ziek op bed lag. Hoe kónden ze!
De metafoor lijkt op de verhuizing. De ene persoon is al verder in het proces dan de ander. En dat is ook logisch!
We zaten allemaal in een achtbaan, maar wel allemaal in een andere. De pieken en dalen lagen op verschillende momenten in de tocht en de ene achtbaan werd anders ervaren dan de andere.
Nu zijn we op een punt dat we allemaal weer opnieuw richting aan het bepalen zijn. We verhuizen in ons eigen energiesysteem.
Settelen, rust vinden en verdergaan met ons leven zijn de onderdelen van deze verhuizing.
We hebben net uitgebreid gepraat over de verhuizing, mijn zoon en ik. Toen we daar over uit gefilosofeerd waren, begon hij over opa. De link is nu gelegd voor hem.
Kinderen vertellen zoveel in hun verhalen, fantasie en spel! Als je dat kunt zien, is dat heel waardevol voor je eigen proces, maar je kunt je kind dan ook verder helpen in zijn proces.
Dit is weer een moment waarop ik erg dankbaar ben voor de kennis die ik in de afgelopen jaren heb opgedaan.
Vraag aan jullie naar aanleiding van deze blog:
Heb jij wel eens moeilijke vragen gekregen van je kind waar je geen antwoord op wist? Zou je me dat willen laten weten? Uiteraard ben ik benieuwd naar hoe je dat hebt aangepakt.
Heb je op dit moment een moeilijk onderwerp waar je met je kind graag over in gesprek zou willen? Laat dat vooral even weten, want ik denk graag met je mee. info@kindercoachlarana.nl
Ook bij mij zelf gaat het lichaam wel eens in opstand.
Afgelopen week rondde ik een cursus af. De cursussen die te maken hebben met mijn praktijk, vragen meestal ook om onderzoek bij mijzelf en daarbij hoort dan ook het ervaren wat de behandelingen doen. Zo ook deze cursus Rhytmic Movement Training international.
Op de laatste ochtend, introduceerde de docente, Fleur Giessen, de onderwerpen van die dag. Emoties, geheugen en gedrag.
Met deze introductie werd er iets in mij geraakt. Ik vond het ineens best spannend om met deze onderwerpen aan de gang te gaan.
Er gebeurde vanalles binnen in mij. Ik kreeg buikpijn, voelde me erg onrustig, werd misselijk, tegelijk werd ik ook nog draaierig en ik wilde het liefste mijn boeltje pakken en wegwezen.
Energetisch schoot alles op slot, waardoor mijn lijf het contact kwijt raakte met wat ik nou eigenlijk écht voelde. Ik zat letterlijk even niet goed in mijn vel omdat íets mij overprikkelde. Gelukkig weet ik inmiddels ook een beetje meer over wat er op dat moment in mijn lijf gebeurde.
Mijn reptielenbrein, mijn overlevingsmodus werd ‘aan’ gezet.
Je hebt dan een aantal opties in handelen. 1 van die opties is vluchten. Dat was duidelijk mijn voorkeur.
Omdat ik herkende wat er met me gebeurde, kon ik het relativeren. Als ik inderdaad mijn spullen zou pakken, zou ik vluchten voor iets. Zou het helpen? Waarschijnlijk wel, want als ik thuis zou komen weet ik eigenlijk al dat ik me beter zou gaan voelen. Maar dan zou ik tegelijkertijd spijt als haren op mijn hoofd krijgen omdat ik de cursus niet afgemaakt had.
Dus ik besloot om te blijven en voelde me na dit besluit meteen rustiger worden.
Deze dag heb ik ontzettend veel geleerd. Er bleek inderdaad bij mijzelf ook nog een primitief reflex actief te zijn waardoor mijn brein het als het ware overnam en me vertelde dat dit een ‘onveilige’ situatie was.
Waarom het onveilig voelde?
Mijn hersenstam, ook wel reptielenbrein genoemd, wist al dat we aan de slag zouden gaan met het aanpakken van die allereerste reflexen die in die hersenstam gevormd worden. Nogal wiedes dus, dat dat voor alle zenuwcellen vanalles ‘aan’ zette.
Na het afronden van deze cursus mag ik nu als behandelaar aan de slag met de primitieve reflexen. Door te kijken naar de hulpvraag, het gedrag en de emoties van het kind, kan ik een behandelplan inzetten dat zowel energetisch als lichamelijk snel verandering teweeg kan brengen.
Ben jij nu ook geraakt door deze blog? Informeer dan vooral naar de mogelijkheden voor jou of voor je kind.
Overprikkeling is een term die we allemaal wel kennen
Als je iets spannends meemaakt, een drukke bijeenkomst hebt, of je denkt dat er veel van je verwacht wordt, dan kun je het gevoel hebben overprikkeld te raken. Je lontje wordt korter, alles komt heftiger binnen en je hoofd zit vol.
Kinderen kunnen hier ook goed last van hebben met zelfs buikpijn of koorts als gevolg.
Maar wat is onderprikkeling dan?
Onderprikkeling is vooral de uitdaging die je aan dingen beleeft. Kun je voldoende je ei kwijt in hetgeen je door de dag aan het doen bent? Als dat niet zo is, dan kan het zijn dat je je gaat vervelen of zelfs neerslachtig wordt.
Vooral kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong kunnen dit ervaren, doordat ze niet genoeg uitgedaagd worden op de gebieden waar ze meer in hun mars hebben.
En dan kunnen overprikkeling en onderprikkeling tegelijk opspelen
Op dit moment is het beste voorbeeld dat ik hierbij kan geven mijn eigen thuissituatie. Er zijn zorgen over de gezondheid van een naaste, best wel grote zorgen. Ik bemerk zelf dat ik overprikkeld raak door kleine dingen:
Het huishouden dat niet zo loopt als ik graag zou willen,
Accepteren dat ik geen controle heb over de situatie,
Nergens zin in hebben en daar tegelijkertijd van balen.
Door alles wat hierboven genoemd staat, ga ik alles aan het overdenken. Als ik eenmaal begin te denken, maak ik het mezelf alleen maar moeilijker omdat ik het niet op kan lossen.
Afleiding zoeken biedt uitkomst
Binnenkort ga ik een cursus volgen, waar we dankzij COVID’19 een mondkapje voor mee moeten brengen. Deze mag zelfgemaakt zijn.
Nu ben ik redelijk handig met een naaimachine, dus ben ik aan de slag gegaan om ze zelf te maken. Wetende dat ik het patroon snapte, heb ik er zelf eentje ontworpen met mijn logo erop. De middennaad loopt rond, om ruimte te maken voor de neus. Ik kan mijn logo dus nooit met 1 stukje stof op het mondkapje krijgen, daar krijg je een hele gekke kikker van.
Dat werd mijn uitdaging van vanmiddag. Ik heb eerst het mondkapje gemaakt en daarna het stuk stof met de kikker er overheen gezet. Het was een flinke klus, maar ik ben trots op het eindresultaat.
Gepersonaliseerd mondkapje
Zo heb ik mezelf de kans gegeven om even uit al die emoties te ontsnappen en ik voel me nu een stuk rustiger.
Maar emoties moeten er toch ook uit?
Jazeker, dat is heel belangrijk zelfs. Alleen soms overheersen alle prikkels, alle emoties je gemoedstoestand en kun je moeilijk weer opladen. Dan is er niets mis mee om even een paar uurtjes te ontsnappen uit die modus.
Wanneer je de juiste activiteit vindt voor jezelf of voor je kind, dan ontstaat rust en kun je zelfs weer even bijtanken. Positieve energie werkt keihard mee om je energiepeil weer op orde te krijgen.
Elke avond ga ik rustig zitten en maak ik tijd om te voelen in mijn lichaam wat aandacht nodig heeft. Echt mediteren is het niet. Wel even oprecht tijd voor mijzelf, mijn ademhaling en alles wat aandacht nodig heeft.
Ik hoor graag van je terug of dit herkenbaar is en hoe jij dit voor jezelf of voor je kind oplost. Een reactie op deze blog is zeer welkom.
