Het begin van de dag
De dag begint goed. Het is gezellig, je kind is uitgeslapen en je begint aan de ochtendspits.
Eten, tandenpoetsen, tas inpakken en naar de wc.
Dan begint de tijd ineens te dringen….. je kind zal nu toch echt even moeten opschieten.
“Kom, even opschieten nu, we moeten zo weg.”
En zomaar ineens bevind je je in een strijd, je kind wil niet meer meewerken, de gezelligheid is ver te zoeken en je dreigt te laat te komen.
Even doorpakken
Je worstelt je door deze strijd heen en brengt je kind naar school.
De hele dag op school gaat het goed. Je kind heeft lekker meegedaan, gespeeld en alle opdrachten goed met de groep samen uitgevoerd. Er werd gedaan wat er van hem gevraagd werd.
Dan is school afgelopen en is het tijd om naar huis te gaan.
Het begint al op het schoolplein
Je kind komt moe op je af lopen en eigenlijk is alles al te veel.
Tijd om naar huis te gaan.
Maar het was zo leuk op school! En nu moet je kind ineens afschakelen en naar huis.
Eigenlijk wil hij niet lopen, maar op de fiets. Dat kan niet, want de fiets staat thuis.
Dan wil hij gedragen worden. Dat kan niet, daar is hij intussen écht te zwaar voor.
Dan handje vast naar huis, of toch los? Nee, toch vast….. of toch niet?
Pffffff….
Thuis is het tijd om uit te rusten, maar die rust is moeilijk te pakken
Hoe kan dat nou?
Je kind is zo moe, maar kan niet stilzitten en niet de vertraging in.
Alles is teveel en niet goed. Wel drinken, toch niet, of wel?
Koekje? Nee, die niet, liever een andere. Dat kan niet.
Het zit ‘m in het woordje ‘moeten’
De hele dag bestaat uit kaders waarbinnen dingen ‘moeten’ worden gedaan.
Een kader is heel belangrijk, maar een kind dat zich ontwikkelt en groeit kan dit kader als benauwend ervaren.
Als ouder heb je thuis de eer om je kind te zien instorten.
Ja, dit is een eer.
Als je kind zich namelijk niet veilig zou voelen, zou het niet zichzelf durven te laten gaan.
De definitie van moeten
Heb je dit wel eens opgezocht?
Ik wel, en daar word ik niet per se blij van….
Een kleine opsomming van synoniemen:
– behoeven
– behoren
– de plicht hebben
– dienen
– dwang
– noodzakelijk
– onvermijdelijk
– verplicht
– verwachting
Hoe klinken deze synoniemen voor jou?
Naar he!
Probeer je dan nu eens in een kind te verplaatsen.
Is het dan nog zo gek dat er soms een monstertje in je kind naar boven komt?
Kijk dan nog eens naar de afbeelding bovenaan deze post.
Laten we die afbeelding eens aanpassen…. dan krijg je dit:
Je kind heeft bescherming nodig. Ook al voelen die kaders even te strak, toch zijn die keihard nodig.
Wat is een knuffel? Liefdevolle begrenzing. Even weer terug naar waar jouw lichaam eindigt en dus je eigen begrenzing voelen. Tegelijk het lichaam voelen van jou, de ouder, en de liefde die je onvoorwaardelijk voor je kind hebt,
Is een knuffel niet mogelijk?
Ben er dan gewoon. Laat je kind zien dat je ziet dat hij het moeilijk heeft en benoem dat. Benoem ook vooral dat je er voor hem bent en laat hem uitrazen op een veilige plek.
Hoe dring je tot je kind door?
Dit zal voor ieder kind verschillend zijn. Je kind volgen in zijn behoefte is de sleutel.
Hier thuis heb ik twee totaal verschillende kinderen.
Mijn dochter heeft vooral behoefte aan strenge grenzen zodat ze houvast heeft. Als wij de touwtjes laten vieren, vliegt zij uit de bocht.
Een flinke huilbui is dan het gevolg, ze slaat dan ook volledig dicht en dan kunnen we niet meer met haar praten.
Mijn zoon wordt een waar monster als alles even te veel is en we iets van hem vragen. Hij schreeuwt, gromt en gilt.
Even benoemen dat we er zijn voor hem, hem even met rust laten en zeggen dat hij naar ons toe kan komen als hij gekalmeerd is helpt meestal al.
Soms niet, dan gaat het zo hard dat we überhaupt niet boven hem uit kunnen komen. We zijn hem dan even kwijt.
En heel soms, in het ergste geval, houden we hem liefdevol vast totdat hij kalmeert.
Maar echt…. als we onze kinderen volgen in hun behoeften, eindigen deze momenten meestal in de meest oprechte en stevige knuffel die er bestaat.
Heb jij vragen over hoe dat bij jou thuis gaat?
Neem dan vrijblijvend contact op zodat ik met je mee kan denken.