O! Daarom doe ik dat!

Bloggen:
Kei leuk om te doen! (alleen helaas nu even wat langer geleden, het was een beetje druk)
Facebook teksten schrijven:
Echt heel leuk, ik schreeuw het liefst van de daken wat ik doe.
Marketing teksten:
Pfff, dat is wel even andere koek… Een flyer, een krantentekst, een aankondiging van een evenement, dan moet ik mezelf ineens verkopen!
Het is een hele kunst om een zakelijke tekst te schrijven, mét een duidelijke boodschap en het liefst ook nog een zogenaamde ‘call to action’ aan het einde.

Maar waarom kost het me zoveel energie?

Het voelt als moeten, er ligt een bepaalde druk op.
Dan is het ook nog zo dat er in deze gevallen ook nog een deadline aan hangt én moet ik van mezelf de tekst zo goed mogelijk neerzetten.

Waar komt dat toch vandaan, dat gevoel van hoge druk?

Gedrag van kinderen begrijpen en ze daarin begeleiden, dát kan ik wel. Maar mijn eigen gedrag begrijpen is een ander verhaal!
Om die reden ben ik toch eens stil gaan staan bij mijn eigen gedrag/stress. Dit deed ik met de kennis van mijn eigen geboorteverhaal.

Mijn geboortepatronen onder de loep

Tijdens mijn geboorte is er bij mijn moeder op de buik gehangen. Zo ging dat vroeger vaker, een vrij barbaarse manier als je het mij vraagt.
Wat doet dit met een baby op dat moment?

Er wordt een boodschap meegegeven: “Je MOET eruit! NU!” Er zit een letterlijke druk op, die maar één kant op werkt. Geen weg terug mogelijk.

Grappig hé, hoe het doorwerkt?

Het inzicht in dit stukje van mijzelf, zorgt voor herkenning en dat geeft rust. Ik kan er nu op een andere manier naar kijken. Als het even teveel wordt tijdens het schrijven van een tekst en het gevoel van moeten me weer overvalt, dan neem ik even afstand.
Als je een stapje terug doet, kun je namelijk beter overzien of de druk die je er zelf op gelegd hebt wel zo nodig is. Misschien kan het wel een tandje minder.

Zo leer ik zelf dus ook nog keer op keer.